Eliza was here

Soms kom je op een plekje waar je nooit meer weg wilt. Ellotis Beach is zo'n plek. Ik ben omringd door een prachtig uitzicht over zee. Vanaf het strand, bij het zwembad en ook bij de taverna van Ellotis Beach vind je dit uitzicht. Terwijl de zon langzaam ondergaat, schuif ik aan in het knusse restaurant. Stratos komt al snel naar me toe: “Eliza! Wat leuk dat je er bent. Ik beloof je, nadat je hier één keer gegeten hebt wil je niks anders meer.” Hij knipoogt. Voordat ik de kans krijg de menukaart te bekijken begint hij al enthousiast verder te kletsen. “Ik wil dat je het lekkerste gerecht van de menukaart proeft. Mag ik je de huisgemaakte pasta met garnalen aanbevelen?” Door zijn enthousiasme vertrouw ik hem onmiddellijk en besluit dit te bestellen. Terwijl ik wacht op mijn eten droom ik langzaam weg bij de zon die achter de bergen verdwijnt, de lucht die rood kleurt en de zachte Griekse muziek die op de achtergrond speelt. Ik zucht van geluk. Wat ben ik blij dat ik dit paradijsje heb ontdekt…

Soms zijn er van die momenten dat alle puzzelstukjes ineens bij elkaar komen. Ik zit samen met Valia en haar broer Giorgos buiten op het terras van mijn luxe natuurstenen huis, omgeven door een natuurschoon waar ik maar geen genoeg van krijg. De olijfbomen bewegen rustig in de wind, mijn privézwembad dobbert zacht en de bloemen bloeien wat af. En terwijl ik naar de barbecue kijk en denk aan de groentetuin met al die heerlijkheden, zou je bijna denken dat ik de binnenkant van mijn huis amper zie. Maar niets is minder waar, want ook binnen is alles even smaakvol. En dat allemaal dankzij broer en zus. De twee die Koules Estate bouwden en iets nieuws creëerden: luxe leven op het platteland.De lampjes in mijn privétuin springen aan, de avond valt langzaam en Giorgos tovert een zelfgemaakte raki te voorschijn. Zou dit al die tijd al het lot zijn geweest? Vraag ik me af. Een lot uit de loterij, glimlach ik. Een heel mooi lot.

Ik krijg nooit genoeg van de typische Griekse wegen. Het ene moment rijd je een route aan zee en het andere moment ga je via kronkelende weggetjes een berg op. Gedurende de rit word je altijd beloond met de prachtige schoonheid van Kreta. Deze kant van Kreta heeft allerlei ongerepte plekjes, kleine baaitjes en afgelegen kustplaatsjes. Zeker het oostelijke deel heeft zijn natuurlijke schoonheid en culturele gevoel het beste behouden. Direct ervaar ik het ultieme vakantiegevoel en ik ben nog niet eens op de plaats van bestemming. Ik kan niet wachten om door te rijden naar Makrigialos voor een vakantie bij Pearls of Crete.Bij aankomst worden mijn zintuigen direct geprikkeld. Ik zie de kleurrijke huizen, ruik de geur van de zee en hoor het geluid van de opwaaiende bladeren. Het huis straalt één en al comfort en gezelligheid uit. Mijn oog valt op het ruimte terras bij de villa, het is omringd door palmbomen en het privézwembad ziet er heerlijk uit. Nadat ik de mooie tuin heb bekeken, komt eigenaar Giorgos aangelopen. Hij geeft me een warm welkom en ik voel meteen dat ik bij een familiehuis terecht ben gekomen. We gaan samen op het terras zitten terwijl zijn broer, Alexandros, voor mij een glas koud water met verse salie haalt. “Het is een lokale verfrissing”, zegt hij. Ze vertellen me hun fijnste herinneringen aan dit plekje. Vroeger brachten Giorgos en Alexandros namelijk hun vakanties met familie vaak door bij deze villa. De ligging speelde hierbij een grote rol. Je kunt al wandelend het dorpje bekijken of een dagje aan het strand zitten. Maar ik kijk er ook naar uit een rustig dagje bij de villa door te brengen, hier hangt een fijn thuiskomgevoel. Giorgos wilde graag zijn deuren openen voor alle andere culturen en iedereen het echte Kretenzische gevoel van het onbekende deel van Kreta laten ervaren. Met Pearls of Crete is hij daar wat mij betreft geheel in geslaagd.

Met mijn goede vriend en Kreta-kenner Manos heb ik al veel van het eiland mogen zien. Toch wist hij me weer te verrassen tijdens mijn laatste reis naar Kreta. “Ik heb het ideale plekje voor je gevonden om tot rust te komen Eliza!” Die belofte maakte nieuwsgierig. Manos reed een landgoed op. Voor me zag ik een paar bijzondere, oude huisjes. Het uitzicht vanaf deze plek is werkelijk magisch te noemen. “Dit is Agroikies, het plekje van mijn vriend Giorgos!” concludeert Manos. Ik glimlach. Hij weet echt hoe hij me moet verrassen.Giorgos laat mij deze prachtige plek zien. Vol trots begint hij te vertellen. “Ik ben dol op de natuur! Toen ik een plekje zocht om gasten te ontvangen, was de locatie erg belangrijk. Hier, bovenop de berg, geniet ik elke dag weer van al het groen om me heen en het schitterende uitzicht.” En ik geef hem groot gelijk. De villa's zijn charmant ingericht en kijken uit op het landgoed. Ook lopen we langs het restaurant dat Giorgos hier heeft geopend. De geur die uit de keuken komt is geweldig. Ik zucht. Wat een vriendelijke man, wat een mooi plekje…Het schilderachtige dorpje Saint Thomas ligt hier om de hoek vertelt Giorgos mij. “Ook de stad Heraklion is slechts 28 kilometer verderop, Eliza. Genoeg te doen deze vakantie!” Ik heb meteen zin om op pad te gaan. Maar eerst even genieten van de zon en het uitzicht bij het zwembad.

Giorgos ken ik al jaren en elke keer als ik hem zie vertelt hij mij over zijn ruime villa's. Hij heeft zijn best gedaan om de voormalige wachterstoren, het stralende middelpunt van zijn adresje, in zijn originele staat te behouden. En daar is hij erg trots op. Hij zegt dat het de perfecte villa's zijn met vrienden of familie te genieten van de heerlijke Griekse zon. Daarom heb ik besloten om eens langs te gaan en mijn vrienden mee te nemen. Mijn vrienden zijn gelijk onder de indruk van de prachtige villa. Ze kijken bewonderend naar de gezellige tuin omringt met citrusbomen en met in het midden een verkoelend zwembad. Mijn vrienden gaan naar binnen en kiezen ieder een eigen luxe kamer. De originele stenen muren die de oudheid van de toren benadrukken en de handgemaakte meubels geven de kamers een unieke uitstraling.Giorgos heeft ons uitgenodigd om een hapje te komen eten in zijn eigen restaurant: Eleven at Sea. Dat slaan mijn vrienden en ik natuurlijk niet af. We genieten van heerlijke traditionele Griekse gerechten met een prachtig uitzicht op de zonsondergang in zee. Ik word blij als ik de tevreden blikken van mijn vrienden zie. Giorgos had gelijk, het is hier fantastisch!

Mijn goede vriend Nestoras en ik zitten na een lange wandeling op de heuvel en kijken uit over een dorpje en de baai. Ik ben buiten adem van geluk. Al die uitgestrekte velde, de bloemen en bossen. Het enige geluid dat je hoort zijn de bellen van de schapen, een kerkklok of de wind door de bomen. Verderop gaan de eerste lichtjes aan en dan zegt Nestoras dat hij nog een verrassing voor me heeft. Hij staat op en samen lopen we naar de idyllische wereld die Harvest Moon heet.Verscholen tussen de bomen zie ik een mooi, roze gebouw. De lichtjes bij het zwembad springen aan en daar zo op de heuvelrug, ontmoet ik eigenaar Tassos. Hij wijst me op de groene natuur en de zee verderop. De tijd lijkt hier stil te staan. “Wat een rust” zucht ik. Tassos laat me zijn appartementen zien. “Het zijn er maar vijf, zodat het nooit te druk wordt”, lacht hij. Hier geldt ook: respect voor de natuur en gebouwd in lokale stijl. Terrassen met rieten overkappingen, balkons met mooie uitzichten en bloemen die volop bloeien. De appartementen zijn rustiek ingericht, met groot comfort en veel ramen.En nu lig ik hier rustig aan het zwembad. Ik zie de volle maan schitteren en zucht diep: dit is magisch geluk zoals het bedoeld is.

"Ik voel me zo gelukkig als dat de zee diep is", glimlach ik. Een vleugje romantiek, de heerlijkste Griekse homemade gerechten, het strand bijna letterlijk in mijn voortuin, eeuwige rust en mijn eigen pastelkleurige villa in de avondzon. En dan is er ook nog iets bijzonders met het zout... Waar ik ben? In de Remetzo Villas.Direct aan het zandstrandje van Vrahinari Beach vond ik de taverne van de familie Remoudis. "Als je het echte, natuurlijke zout wilt proeven, moet je daar zijn", vertelden ze me op het dorpsplein van Lixouri. Eenmaal aangekomen proefde ik onder de pergola de Griekse mezze van Katarina. Bij elke hap glimlachte ik en dat was niet alleen om de smaken, maar ook om de zee die voor me rustig met de wind meedeinde. "Hier is het brood met olijfolie, tomaten, feta, oregano én onze beroemde afrala", Katarina lachte. "Het zeezout winnen we hier zelf tussen de rotsen." Eén hap en ik was om. Terwijl de wind zacht door mijn haren wapperde en ik me net bedacht dat deze dag op dit middaguur al geslaagd was, zei Katerina: "Heb je onze villa's hierachter al gezien?"Op een paar minuten van de taverne vond ik ze: pastelkleurige comfortabele villa's, gebouwd en ingericht in de stijl van het eiland. Toen ik de deuren naar de tuin en het overdekte terras opendeed, hoorde ik de stilte en zag ik het privézwembad schitteren in de zon. De buitendouche stond klaar voor de verkoeling. Ik ben hier nu al een week. Iedere ochtend begroet ik Katarina met de woorden: "Ik ben hier zo gelukkig als de zee diep is!" En ik kan het weten, want ook vanaf mijn villa glimlach ik elke dag naar de Ionische zee. Echt: hier raakt je geluk nooit en te nimmer op.

Op het uiterste westpunt van Kreta, ver weg van drukte en toerisme, vond Georgos de ideale plek om optimaal te genieten van het Griekse leven. Min of meer verborgen langs de kust van Kissamos, omgeven door olijfbomen en vlakbij het strand maakte hij met vier typisch Kretenzische windmolens zijn dromen waar. Nadat hij appartementen in de molens had gemaakt en een schitterend zwembad erbij had laten aanleggen, wist hij dat z'n hart voorgoed verpand was aan de molens.Maar meer nog dan bij zijn molens ligt Georgos' hart bij het water. Gelukkig maar dat Georgos graag zijn passie met je deelt: als je wilt, kun je 's avonds smullen van de door Georgos vers gevangen vis. Dat de Grieken gastvrij waren, dat wist ik al, maar door de gulheid en het hart van goud van Georgos heb ik Kreta pas echt leren kennen!

Traditional House staat er op de buitenkant van het huis. Ik heb zin om aan te kloppen maar de deur staat open. Letterlijk en figuurlijk. 'Welkom!' Eigenaren Yannis en Titos schudden me de hand. Twee hartelijke Grieken die me, voordat ik een rondleiding krijg, meenemen naar de tuin met het zwembad en mooie zitjes. Ik krijg een ijskoud drankje en terwijl de zon aan de strakblauwe lucht schijnt begint Yannis zijn verhaal. 'Dit huis is onze familiegeschiedenis en die begint in 1820.' Yannis vertelt met een lach op zijn gezicht en de trots weerspiegelt in de gebaren van zijn handen. Over hoe het huis werd gebouwd door zijn over-overgrootvader in 1820. Hoe hij het cadeau gaf aan zijn zoon en dat die het weer doorgaf aan zijn zoon en hoe generaties later hun opa Yannis het aan zijn twee kleinzoons gaf. Ik houd van de Griekse authentieke stijl, de oude balken en de handgemaakte meubels van het huis. En modern dat is het ook. Je ziet dat die Grieken familiemensen zijn want alle appartementen staan in het teken van samenzijn en warmte. Zitkamers met banken, grote eettafels voor een avondlang tafelen. Een Traditional House, dat is het hier zeker. Ze zijn het woordje 'family' ertussen vergeten bedenk ik. Een familyhouse en dat is het.

Al urenlang zit ik buiten op het terras onder een heerlijk schaduwplekje. Het begon met een kopje koffie en Griekse lekkernijen en inmiddels vloeit de wijn rijkelijk en ben ik in goed gezelschap. Samen met mijn vriendin Ioanna ben ik herinneringen aan het ophalen en praten we bij over onze avonturen op dit Griekse eiland.Zo hing ik aan de lippen van Ioanna toen ze mij vertelde over haar adresje Sant' Agata Villas. Na jarenlang in de hotelindustrie te hebben gewerkt, heeft ze de kunst van hospitality naar een hoger niveau verheven. Ze besloot om zelf een plekje te creëren waar gasten terecht konden. Een klein plekje, waar je onmiddellijk het idee hebt dat je thuis bent. Een traditioneel plekje die van alle moderne gemakken is voorzien. Een plekje zo bijzonder dat je compleet opgaat in de Mediterrane sfeer. Zolang je maar met een ultiem vakantiegevoel naar huis gaat.Toen ze plannen aan het smeden was om dit plekje te bouwen, kwamen ze op een stuk land terecht waar het enige wat er stond een wilde perenboom was. Ze doken in de geschiedenis van Sant' Agata en kwamen erachter dat het symbool van deze omgeving een wilde perenboom was. Dit was het moment waarop Ioanna realiseerde dat het voorbestemd was en ze haar droom van een eigen vakantieadresje moest volgen. En nu we hier in de schaduw van deze wilde perenboom zitten, deelt ze dit unieke verhaal met mij. Ik heb een vermoeden dat ik een bijzondere vakantie op Kefalonia tegemoet ga…